Hiç Üzülme Şiiri - Alican Sofu

Unutmadım seni,
İzmir akşamında kalmışlığım,
Acıya alışmışlığım,
Can evimden kanamışlığım,
Ulan ben seni bir gün bile unutamamışım.

Yıllar geçsede üstünden,
İsmin silinmedi fikrimden
Sen, yüzyılın yüzsüzü
Neden unutamadım seni, neden?

Oysa bir çok neden vardı seni silmem gereken,
Fikrimden, zikrimden,dizelerimden,
Çıkıpta gitmedin bir türlü,
Ne olur,
O muhteşem gözlerini çek üzerimden.

Ne ateşli sevdim seni be,
Hani çıra tutuşurya, aynen öyle.
Yüreğim, sende yapma böyle
Unuttum derken fikrin,
Yüreğinle kanlı bıçaklı sözlerin,
Fikrim,
" Vefasızdı o" derken,
Kalbim,
" Unutmadım yemin ederim " demekten bıktı ve sevgilim.

Senden sonra gülememiş olmak nasıl bir zulüm bir bilsen,
Ulan ben nerdeyim!
Burası nasıl bir mahsen!
Işıkları yokmu yalnızlığımın,
Kim örttü bu şehri üzerime.

Bak! görüyormusun yaptığını sevdiğim,
Kalemim kırık, kâğıt yara bere içinde.
Artık ben dayanamıyorum buralarda,
Yılların yalnızlığı çöktü üzerime,
Az bir zaman sonra,
Bende giderim hiç üzülme.