Hiç Üşümüyor Ellerim Şiiri - Mehmet Zafer

Bulutlar resmini çizmiş gökyüzüne
Avuçlarıma döküyor beyaz hüznünü
Pusulamın sarkacı yokluğundan ayrılmıyor
Bakışlarım çıkmaz yollarda
Umutlarım yaralı
Öpücükler kondurarak alnına
Dudaklarım değiyor ince belli bardağa
Sıcaklığını yudumluyorum…
Buğusunda gözlerin
Kenarlarında gamzen
Her yudumda hasretini tadıyorum sımsıcak
Yine akşam ve yine hasretin örtüyor üstümü
Sımsıkı sarılıyorum
Üstümü hiç açmadan..
Görüyormusun.! ?
Geride ne çok şey bırakmışsın bana…
Varlıklıyım sayende
Radyoda şarkımız çalıyor
Demlikte taze çayım
Yüreğimde hiç bayatlamayan yaralarım var
Bir de çayıma tat veren senli anılarım.
Masamda duran kültablasında
Yitirdiklerimi biriktiriyorum
Hasretini içime çeker gibi
Ciğerlerim pahasına soluyorum
Yükselip uçan dumanlar başımı döndürüyor
Uçup giden hayallerime özlemimi ulaştırıyorlar.
Yitip giden yıllarımı
Senli dünlerimin anılarını yaşatıyorlar her dem.
Gözlerim bardağın içinde tuttuğum kaşığa takılıyor
Bir tebessüm kondurup dudaklarıma
Usulca çıkarıp bırakıyorum kenara
Biliyorum ki görsen kızarsın
Beni merak etme
İyiyim ben
Hiç üşümedim…
Lapa lapa dökülse de hüzün üzerime
Hasretin sımsıkı tutuyor
Üşütmüyor ellerimi..! !