Boz vadinin yamacında
Evler kayaların içinde
Kısa zaman aralığında
Güneşin içeriye kilitlendiği
Küçük pencereli
Daracık kapılı
Bozkır evleri…
*****
Evlerin daha iyi olanı
Kavak ağacı sıralı
Hasır sap saman
Kara örtü
Çalı çırpı basık tavan
Gökyüzünün bulutlarla vedalaştığı
Yeryüzünde yeşilin ölüm sarısına dönüştüğü
Kavuran yaz güneşlerinde serin
Karın tipileştiği kış gecelerinde sıcak
Duvarları samanla karışık çamur sıvalı
Sekileri odaları beyaz kireç boyalı
Tepenin kerpiç evleri…
*****
Ben
Çocukluğumu
Kerpiç evleri
Köyü
Bozkırı
Hiç unutmadım ki…
****
Yıl bin dokuz yüz elli yedi
Ekim ayı
Tohumun toprakla buluştuğu zaman
Çiseleyen yağmur ve soğuk bir güz günü
Annem doğurmuş beni
Yufka ekmek yaparken
Tandır başında
İki çocuk anası
Genç gelin,
Henüz on dokuz yaşında…
*****
Parmakları nakış nakış kınalı
Selvi boylu ince belli endamlı
Siyah belikleri topuklarında
Dokunan kilim ipi gibi sıralı
*****
Ben
Dört beş yaşlarında çocukken
Annemin mavi kırmızı boncuk bağlanmış
Uzun zülüfünü
Sevgiyle parlayan
Ela gözünü
El ayası alınlı
Ay yüzünü
Kardan beyaz
Can veren
Ak sütünü
Tatlı sesini
Sıcak tenini
Kadife ellerini
Hiç ama hiçbir zaman unutmadım ki…
Ankara, 16 Eylül 2009
Mehmet TuranKayıt Tarihi : 16.9.2009 10:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)