Hiç Terk Edilmedin Şiiri - Mine Bahçeci

Giderdin ya
hazanı ıslatıp avuçlarıma
Kesilirdi sözün soluğu
yiterdim.
Hiç terk edilmedin! ..

Alırdı sırrını güneş
ipe serdiğin gülüşlerin
Saçlarımda ıslanan ninniyi
uyuturdum dizlerinde
Açık unuturdun
masalını gözlerinin
Uzardı gözlerim.
Hiç terk edilmedin! ..

Bir kanat kalkışlıydı gidişlerin
bin şimşek çakışlı
Destanlar yakılırdı ardından
Zaman dururdu!
Göz göze gelmelerin yasaklığı
kanardı yanaklarımda
Delerdi yüreğimi
seni çarpmaların tokmağı.

Çıplak bir dağ başıydım
döllenirdim sana.
Hiç terk edilmedin! ..

Sen, mabedime diktiğim bayrak
kavgamın güzelliği!
Tutsaklığımı gökyüzüne çalıp
yıldırım gibi çarpardım yaşamı!
Ayrılıkları öperdim ağzından.

Kaçak bir bildiriydin
duvarıma asılan
Neydi suçu
parmak uçlarındaki nergisin
Koyaklarımızda açan menekşenin
günahı neydi?
Bilmezdik! ..
Tanrılardık
dünyanın yalnızlığını giyen!
Yanık kokusuna karışırdı gülüşlerimiz.
Çıkmaz sokaklara asılırdı
salkım saçak boşluğun.
Hiç terk edilmedin! ..

Bahar kaçmıştı gözlerine
toprağın bulutla seviştiği gün.
Atıp çakmağını iç cebine
Üstüne üstüne yürürdün gurbetin
Elleriyle yakardı ışıklarını
sevgini ayakta tutan yüreğim.
Ey bağrıma bastığım sevda yankısı
düşleriyle şiirlendiğim!
Düşsem de döşeğine ecelin
Hiç terk edilmedin!