Hiç sevmedim Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Kuzey rüzgarı eserdi memleketin
Elleri sıcak cebine
Yar koynuna
Gider gibi girerdi
Sıcaktı hürriyet
Yar gövdesi zürriyet

Takvim tuttu
Ev yolu uzun
Ev yolu soğuk
Gözlere vururdu
Soğuğun hikayesi
En çok kulak keserdi
Burnu hatırlamaz
Nefese cekerdi

Yorgun beden
Nasıl zapt edilir ki
Sıcak el'li yar yüzünde

Gezdi
Üşüyen parmaklarda yangın
Sızı gölgesi tatlı
Bir ovuşturdu sevgilisi
O gerisini getirdi

Aşk demiştik sıcağa
Ten yarasında boğulana
Anlasınca kaburgalar kavuşmaya
Kainat sustu/Bebe düşer geceye

Konuşmak ertelenmiş
Göz göze değmiş
Savaş varmış kimene
En çok kızan bile
Hatırlamaz bu düş mü diye
Yalansa krallara tükürüle

İçi çiban dolu güne
Bir mahmuz batınca
Rahatlıyor insanda
Hayat dört mevsim anlayana
Ben nar sandım baktığımda

İki dere bir ara zamanda
Kavuştular huzura

- Ne düşünüyorsun!
- Seni
- Benimi nasıl!
- Ya kaybedersem
- Olur mu öyle şey
- Olur canım
- Biliyor musun eğer ben senden önce ölürsem
acını tatmam..keşke önce ben ölsem
- Saçmalama,sırasımı bunları düşünmenin
- Ne yapayım ne zaman cok mutlu olsam,seni düşünsem
hep kaybetmek sarıyor aklımı.
- Boş ver canım,hayat bu...

Sıcak sarıldı / Ortalık yansa / Kimin umrunda
Kokun rengim / Sana benzer diye ben çiçek sevdim
Ben de korktum / Sana söylemedim

Ölüm nursuz insan gibi..Hiç sevmedim..Sen bilesin istemedim

'Gerçek tutuşurken..Kimse su serpmez yangına '

27 Mayıs 2004 ' Kan konuşmaz '