Hiç Sevmediğim Sonbaharlara kaldı Arkada ...

Hiç sevmediğim sonbaharlara
Kaldı arkadaşlığım.
Her taraf hüzün,
Her yer matemler içinde,
Dost yapraklar sararmış,
Yeşilliğe anlatamam sırlarımı artık.

Sabahın ilk ışıklarıyla,
Hüzün çöktü yüreğime.
Sırtımı koca çınara vermiş,
Düşen hüzünlü yaprakları seyrederken,
Hiç aklımdan çıkmayan,
O aklımda.

Bu gün,
Ondan mektup aldığım günlerdendi.
Bayram havasında geçerdi bende.
Erkenci olurdum,
Saç sakal sinek kaydı,
En güzel elbiselerimi tütsülerdim,
Dost ağaca paylaşırdım duygularımı,
Bir çocuk gibi şakrak olurdum.
Dedim ya;
Hiç sevmediğim sonbaharlara kaldı arkadaşlığım.

Uçan kuşa söyledim,
Esen yeli tembihledim,
Her bir şeyden söz aldım
Ona deyin ki;
Senden sonra bir yar sevmiş,
Seninle gönül eğlemiş,
Seni hiç sevmemiş,
Sana hep yalan söylemiş,
Sen onda çoktan bitmişsin,
Yolcu etmeyi becerememişsin,

Bilmesin naçar kaldığımı,
Düşen yapraklarla arkadaşlığımı,
Ayazlarda ayyaş yattığımı,
Yamalı elbiselerimi,
Bir başıma kaldığımı,

Sakın ha..!
Serserice dolaştığımı bilmesim.
Uzayan saçımı kep altında saklarım,
Lakin sakalım bıyığım aşikar.