Hiç Savmadı Yaralar Şiiri - Ali Sandıkçı ...

Hiç savmadı yaralar,

Daima kan akıyor!

Uhuvvet kimin derdi? Herkes nefret kusuyor.

Soruyorsun ey dostum:

“Kimler açtı aramı “?

Abi, abi diyenler;

Bügün nerdeler hani?

Piranın öğrettiği,

Demode sayılıyor!

Şu anda baş olanlar;

Kelleler koparıyor.

“ Evladımın tırnağı,

Bedel cihana sözü.”

Sadırlardan silinip,

Sayfalara gömüldü.

Günümüzun modası;

Unutmak Ahıbbayı.

Üçgünlük dünya için,

Yıkıyorlar ukbayı..

Gerçekten arıyorum;

Silyandakı günleri.

Altı zeytin yanında;

Soğan, ekmek yemeyi.

Ne feyizli günlerdi;

Hasır üstünde dersler.

Bir yanda Arıkanlar,

Öbür yanda Ahbaplar.

Hizmet için kardeşler,

Hep kanat çırpıyordu.

Şimdikilerin derdi:

Parayla, makam oldu.

Nefsine yenik düşen,

Nasıl hizmet eylesin?

Ellerinde sermaye;

Eskiyi kötülesin...

Şimdiki başlara bak;

Havaları bambaşka!

Tek emelleri vardır;

Satmak fıyaka, caka.

Bir bir giriyor dostum,

Şiirlerin arşıve...

Size düşman olanın;

Acıyorum haline...

Sayğıyla selamlarım;

O güzel mazımızı..

Bizden sonraki kuşak;

Okusun yazımızı..

İşte sevgili dostum,

Yazdım yeni şiiri..

Elini açtığında;

Unutma bu fakırı.