Hiç Sanmıyorum Şiiri - Meral Meri

şimdi elim ayağıma dolaşmalı
paçalarım da tutuşmalı
şaşkın ve şok halim de olmalı
öfkemden de deli olmalıyım
bir süre geçmeli
kırılmalıyım bin beş yüz parça civarı
kaldırımlara atmalıyım verdiğin her bir canı
bilmek istemelisin dikkat kesilip
şu halimden zindana,kuyulara koşmak isteyişimi
ve daha nice zaman geçip
uğruna geceye ne saklanıyorsa onu gözlerime doldurup
sen ve yüksek sesle "sen diye" çığlık atıp
olduğun yeri unutup,uyuşup ağlamalıyım şöyle elaleme karşı doya doya oh diye diye
değil mi?
... nokta nokta ve nokta yerine binlerce sevgili dedikten sonra ölmeliyim besbelli
her şeyi hatırlaya hatırlaya biz diye bir filmi izler gibi
sonra bir zaman günü daha geçmeli sensiz içimden
medcezir diye bir şey olmalıyım bir sen bir ben
tüm şarkılar alay etmeli dilime yaklaşıp ve ben onlara "defolun" diyene dek
beni aşağılamalarına izin vermeliyim öyle mi,
sanıyorsun ki bir zavallı bile olmayı beceremiyorum karşında
sanıyorsun ki aşk diye bir şeyi icat eden tüm kalpleri seyircisiz alkışlıyorum karşında
ve samanyolu seriyorum geç git diye buradan
ay dolunay olmuş diyorum
ve sevdiğim tüm şeyleri hafızandan da siliyorum
kaç kez sana geldiğimi unutup
ne yazık diyorum
bir sürü sen zamanını aldım içime
hafta sonları hariç
çünkü günlerden hiç sen olmamıştın diye de biliyorum
ne cesaretse
şimdi ağlamalıyım
sen ya da ben öldün diye
ortalıkta bu kadar çok ölen varken "yaşamak istiyorum" diyen tiz bir sesi kim işitip koşsun,öyle ya
...

31 Ağustos.2014. İstanbul