Hiç Özlemedim Şiiri - Yunus Özkan

Beni yanlış anlama olur mu?
Ben seni hiç özlemedim...
Sadece; geceleri umursamadan, bıkmadan, usanmadan
Güneşin doğuşunu umutla beklercesine
Sesinde, sessizliğinde yaşadığımız dakikaları
Ömrümün en hakim tepesine koyan güler yüzlü bir meleği özledim.

Kulağımın tınısına aşina olduğu sesin sahibi
Seni hiç özlemedim diyorum, duyuyor musun?
İnceldiği yerden kopsun derken
Ardından bakışımı özlüyorum
Ki hala seni görebiliyordum...

Bitmesin diye dualar edilen bir aşkın büyütemediği iki çocuktuk
Yoksa biz oyun mu oynuyorduk?

Göz süzüyorduk aşka koşar adım
Yaralarımız vardı, kanıyordu, dayanamadık da mı bitti?

Bak yine bir temmuz gecesi
Ortalık sessizliğin ardındaki fırtınaya hazır
Gök gözlerimden öğrendi böyle delice zırlamayı
Hani elini kızarttığımda avuçlarıma yağdığın gibi ağlamayı

Hayal kadar güzeldi geçen milat
Gerileme dönemini son zerresine kadar yaşat...

Dedim ya...
Ben özlemedim seni
Anılarım depreşti
İçimi senli bir keşke, deldi geçti...