En çok da;
Geliş saatlerin vuruyor beni.
Nasıl da heyecanlanırdım.
Yüreğim kuş kanadı.
Kızarırdı yüzüm sevinçten.
Hele;
'Merhaba' diyerek,
Camımı tıkırdatman yok mu?
En çok da;
Geliş saatlerinde olmaman koyuyor bana.
Bomboş bakışlarım,
Yapışıyor buz tutmuş camına.
Tüylerim diken diken olmuyor ya,
Sahi;
Yüreğimin güm gümlerini duyuyordun değil mi?
En çok da;
Penceremden içeri giremeyişin vuruyordu beni.
Nasıl da korur kollardın.
Üşüdüğüm de,
Sevgini örterdin üstüme yorgan misali..
Nasıl da bilmedim kıymetini.
Gidişine sebep oluşum başka yakıyor beni.
Şimdi;
İpini koparmış, sal misali,
Kopan fırtınalara savunmasız,
Bir o yana,bir bu yana..
Senin hayırlarına,
Benim inatcı evetlerim...
En çok da;
Bütün olanlara rağmen,
Hala özleyişim koyuyor bana..
Ve hala adını yazışım,
Açılmayan pas tutmuş camına..
Sevdiğini biliyorum da,
Sahi;
Hiç özledin mi beni?
01/06/2007
İnsaf CanerKayıt Tarihi : 1.6.2007 18:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mekanın Cennet olsun...
Ardında bıraktıkların hep seninle hâlâ.
Bil istedim sadece...
Gelirmisin?
Bekleyeyim mi?
Diye ...
Özlem vurduğunda yüreğe...Onu hatırladım şiirinizi okuyunca...
TÜM YORUMLAR (6)