Hiç Olur Mu Bu? Şiiri - Necdet Çobanlı

'Ölürsen affetmem, ' deyip yüreğimi dağlıyorsun,
Beni de ağlatıp göz yaşlarına boğuyorsun,
Neden sen kendi Allahına bunu sormuyorsun?
Ona inanmıyorum, diye niye bana kızıyorsun?

Gelecek yıl kızının gidişini düşünürsün,
Beni de tâa 30 yıl evvellere götürürsün.
Ne yapacaksın, kızın büyüyünce kötürümsün,
Ama gene de boynunu büküp onu düşünürsün.

Bana, 'Galiba yine sen haklısın, ' diyorsun,
Bunu kaç kez söyleyip hep aksini yaparsın,
Durup durup babanın yüreğini hep dağlarsın.
Sonra da 'ne haltettim ben, ' diye ağlarsın.

Yo yo Ayşeciğiğm, manasız olan hayat değildir,
Onu manasız yapan, senin aptal ahmak eşindir,
Beni dinlemeyip ağlatmak da senin işindir,
Sen ne dersen de, seni sevmek benim işimdir.

Yoo Yo; inanın kat'iyen olmaz,
İnan, Necdet Ayşeyle Fatoş'suz olamaz,
Olsa da zaten onun hayatı olmaz,
Sen ne dersen de, o, sizsiz olamaz.

Onun için üzülme nasıl olsa görüşeceğiz,
Ama bilmem şu hasreti biz nasıl gidereceğiz?
Ya sonra nasıl boynu bükük buraya döneceğiz?
Dönüpte bizi sizlerden edenlere söyleneceğiz.