El ele iki insan,
Kaçırmamak istercesine sanki bir treni,
Coşkuyla çıkıyordu mozolenin yetmiş merdivenini.
Mozoleye gelen iki milyonun,
Erkeğinin, kadınının, çocuğunun;
O iki insan bedence en yaşlılarıydı,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta