Hiç olmak.. Şiiri - Hüseyin Cahit İzgin

bahçenin ücra bir köşesinde açan
zavallı karanfilim,
ellerinde can vermek isteyen..

güneşin battığı yerdeyim,
her gün batmaya razı olan
ama doğmakta kararsız kalan..

sıcak bulutları bunalttığı zaman
çiseleyen yağmurum,
bölük bölük saçlarını ıslatan..

kapında aşkının kölesiyim,
ecel sana uğramasın diye nöbet tutan..

gözlerinde yaşım damla damla,
ağladığında düşmemek için kirpiklerine tutunan..

kafanda bir tel siyah saçım,
değeri yıllar sonra beyazladığında anlaşılan..

uzak sahillerdeki poyrazım,
kulağına denizin mavisinin sırrını fısıldayan..

şimdi soruyorum kendime..
ben miyim acaba farkında olmadan
o saf endamına aşık olan? ..