Hiç Olmadığım Kadar Şiiri - Ekrem Bozkurt

Yeşil gözlerinin yoğun ormanında
Aç kurtların yolunu gözlediği
Kırmızı başlıklı bir kızım
Ölmenin sırası mı şimdi büyükanne
Başlamışken gönül sızım
Düşürdüğüm yerden gölgemi
Alıvermiş birileri
Hiç olmadığım kadar yalnızım.

Ay ışığı düşünce gözlerine
Nasıl çırpınır kurtulmak için.
Tırmanır zamanın sesi pencerene
Unutmak ne mümkün saçlarının
Gönlüme Rapunzel sarılışını
Ve yüreğim nasıl kurtulacak söyler misin
Aşkından ve ötesi hasretinin öksesinden.

Sevmekten korkuyorum
Zamanın paralayıcı sarkacından
Aşkının labirentinden korkuyorum
Yolumu bulabilmek için
Ekmek ufalıyorum
Nerden bilebilirdim
Onları da kuşların yediğini...

İzmir-eylül 2024