benim hiç iki sutyenim olmadı,
yemin ederim olmadı,
renk renk, desen desen
olmadı işte…
İkizlerimi hep yetim büyüttüm
büyüyemediler bu yüzden
küstüler,
onlara bayramlık alamayınca,
darıldılar bana
benim hiç iki sutyenim olmadı.
İsterdim onların şaha kalkmasını,
pencereleri vurup kırmasını,
baş kaldırmasını, asilik yapmasını
isterdim.
Ama günahtır ayıptır dediler yapamadım,
onları yetim bıraktım.
Ve şimdi,
darıldılar bana yüzden…
Hâlâ konuşmuyoruz.
Aramızdaki bütün sorun da bu.
İkizlerim beni hiç anlayamadı,
Benim hiç iki sutyenim olmadı…
Zehra İskender
Zehra İskenderKayıt Tarihi : 6.9.2003 09:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)