Hiç Okumadığı Mektuplarına

O ilk kelime ne olmalıydı
Bunca yıl sonrası ruhumda ki bu acının tarifi hangi duayla buluşmalıydı
...İçimdeki o yorgun Tanrı düşecekse eğer yere
Rüzgarlar yakacak bu gece tenimi sessiz (..)

Kaç kez gelebilmeyi denedin şehrime;
Ardı dönük sırtını izlerken ruhum /..

Verdiğin o sözden daha öte birşeydi bu dönmeyişin
kanlı bie bıçagın pas tutması gibi yıllar yıllar..
Küçük bir karpostalın ardına kazıdığın o adresti bu kelimeler
uzayan saatlerin son bulduğu o yaş gözlerden..

O gecenin sabahlarında
belki gelir diye diye beklerdim pencerede
belki gelir diye küçük çocuk sesleriyle yıkardım ruhumu
belki gelir diye rüzgarla seviştirirdim sen kokkan ellerini saçlarımda /..

Bu sana yazdığım sanırım kaçıncı mektubum
ve hep sonu hep aşk kötü bir şaka diye biten o iç ağrılar
o bir başka kırılan dal parçası gövdemden
anla işte bir başka yalnızlık /..

Şimdi içindeki Tanrıya kusuyorum ruhumu
kusuyorum apansızca gidişindeki o masum yalanın en dibine ana avrat
bir veda gibi baktığın o son bakışındaki paramparça meleği kanatıyorum şahdamırımda
ve gökyüzüne açtığım ellerimi duasızlığına kapatıyorum bu gece son kez /..

Biliyorum karanlıktan aydınlığa çıkmayı
Biliyorum bu ihanetin ardındaki o masum çocuğumuzun hiç doğmayacağını
Biliyorum ardı ardına patlayan hiçliğinin anlamsız siyahını
Şimdi yapayalnız yalnızlığımı sevdalı bir buluta adayıp yanına gönderiyorum bu hiç okumayacağın son mektupla (...)

13 Ağustos 2011