Hiç Mümkün Mü Şiiri - İbrahim Halil Demir

Hiç mümkün mü?
Güzelliğin karşısında, yaradana şükür etmemek,
Sevda kıvılcımlarını, alevlere dönüştürmemek,
Senin uğruna, ülkeler aşırı yadellere gitmemek,
Son nefesimde dahi, senin arzuhalini Azrailden sormamak.

Hiç mümkün mü?
Namertlerin ellerini, senin hatırına defalarca öpmemek,
Bu çocuğumsu sinede, seni sultanlar gibi yüceltmemek,
Bardağımdaki suyu,elimdeki ekmeği, paylaşmamak,
Senin için Neron olup, koca bir şehiri yakmamak.

Hiç mümkün mü?
Sıkıntıların olduğu an, yanan yüreğime taş bağlamamak,
Güllerin solmasın diye, sevdaların en güzeliyle can sularını vermemek,
Gül bahçelerinde, deste deste, rengareng gülleri dermemek,
Seni sevmeyenlere, düşman olmamak,bıçak bilememek.

Hiç mümkün mü?
Sevdaların otağında bağdaş kurup, seni kara kara düşünmemek,
Yıllanmış sevda şaraplarından, şerefine kadehler dolusu içmemek,
Elimdeki aşkının kalemiyle, idam fermanımı imzalamamak,
Sevdaların ateşli tunellerinden, zifiri karanlıklarda geçmemek.

Hiç mümkün mü?
Varlığının yokluğunda, öksüzler gibi gizliden ağlamamak,
Göremediğimde seni, karalar giyip başkalarına küsmemek,
Senden habersiz, saatlerce sevda girdabında, can çekişmemek,
Daima sabır gergefinde,sevda motifleri işlememek.

Hiç mümkün mü?
Sevdalıların sevdalısı kara gözlerine, aşk sürmesini çekmemek,
Bu fani imtihan dünyasında, senin için kapı kapı dilenmemek,
Ebediyet varken, dünyanın geçici nimetlerine aldanmak,
Ve bu sevdanın kavurucu sıcaklığı varken, mum ışığıyla ısınmak.
01/04/2005