Hiç mi Sevmedin. Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Söndü tüm ışıklar kapandı perde
Bıkmadan ararım hayrımı şerde
Şu fani gedaya bir cevap ver de
Yok diyecek kadar damı sevmedin

Aşk-ı muhabbete ikrarım tamdı
Toy sevdim ben seni ikbalim hamdı
Dokunmak göğsüne madem haramdı
Çek diyecek kadar damı sevmedin

İki eş arası olur mu? küsme
Hiç olmasa kuru selamı kesme
Hasret bırakıpta bir yırtık resme
Bak diyecek kadar damı sevmedin

Uğruna harcayıp olan varımı
Düşünmeden zararımı karımı
Kadere attığım çifte zarımı
Yek diyecek kadar damı sevmedin

Bu girdiğim virdim sahra çölümü
Şimdi bir köşede bekler ölümü
Bahttım da kararan gonca gülümü
Ek diyecek kadar damı sevmedin

Daha katlanmadan bir çift sözüme
Kusurumu bilip vurdun yüzüme
Aşkını ok gibi atıp gözüme
Sok diyecek kadar damı sevmedin

Hastalık içime işler sedefim
Doğruyu bulmadan şaştı hedefim
Çözülürken damarımda kadehim
Sek diyecek kadar damı sevmedin

Mesut mu olacaksın ben ilenirken
Durur mu kılıçlar kın bilenirken
Kul olup kapında aşk dilenirken
Yok diyecek kadar damı sevmedin

Durmaz bu cereyan büyür bu sevda
Konuşmaz dilleri sağır bu sevda
Kahıroğlan sana ağır bu sevda
Çok diyecek kadar damı sevmedin.