Hiç mi hiç Şiiri - Ziya Gökmenoğlu

HİÇ Mİ HİÇ.

Umutlarla çırpınan, kalbim, tenim, yüreğim
Artık şirin sözlere, kanmasın istiyorum,
Bin-bir dertle yoğrulmuş, gönlüm ruhum bedenim
Bir daha yeni baştan, yanmasın istiyorum.

Seni sık sık anmakla yatışmasa da acım
Kimi gün dertleşmeğe, en çok sana muhtacım,
Vurgun yemişken bile, en büyük ihtiyacım,
Yarınlarım nefrete, dönmesin istiyorum.

Gerilmişim yay gibi, ne huzur var ne rahat,
Senin derdin bin ise, benimki binlerce kat,
Bir beklentim yok ama, ne vefa ne sadakat
Döktüğün göz yaşları, dinmesin istiyorum.

Henüz silinmemişken ayrılığın izleri
Anıları deşmenin ne zamanı ne yeri,
Tekrarlatma ne olur, eski muhabbetleri,
Gönül kıvılcımlarım, sönmesin istiyorum.

Sen açtın kabuğunu kapanmış yaraların,
Yüreğimde suçlusun, hem bugün hem de yarın
Bunca sene adımı anmayan dudakların,
Bundan sonra hiç mi hiç, anmasın istiyorum…

Ziya GÖKMENOĞLU
12 / Kasım / 2011