Hiç mi anımız olmadı

Hiç mi anımız olmadı dünya.
Salonları cam cila yapmadık mı?
Az mı yoğurt yedik zehirlemeyelim diye.
Yalan mı?
Bir anımız bile olmadı mı,
Kucaklaşmadık mı marmaranın yosunlarıyla mühürdar sahillerinde,
Midye çıkarıp kızartmadık mı teneke üstlerinde.
Az mı taş yüzdürdük su üstünde,
O, güneş batımları minarelerin aralarından,
Hiç mi anımız olmadı?
Koşmadık mı kumsallar boyunca sahillerde,
Ne çabuk unutuldu bunca yaranın acısı,
Ellerimiz buz tutmadı mı soğuktan,
Derelerde çimmedik mi, mırıktan kurtulmak için.
Ayağımızda yırtılan ilk kara lastik,
Bir keskin taşın hatırası.
Ne güzel di yaşam, o vakitler,
Yemlik toplar yerdik bahar aylarında,
Hele, bi de bir kuzu doğurursa koyun,
O gün, gün değil bayramımız olurdu.
Ne sevinçti, sevinç ötesi,
Alt tarafı bi yumurta.
Yer döşleklerinde yatar kalkardık.
Dut bahçeslerinde dut sallardık, gün boyu,
Dallar dolusu kayısı kurutturduk hozanlarda.
Bostan tarlalarında nöbetler,
Alaçuklarda seyirler,
Ekşi elmalardan, bi ısırık bile yeterdi.