Hiç mi Şiiri - Sümeyye Batu

Bu nasıl sevmektir böyle ?
Gözümden sakınıyorum Ya Rab !
Elim değmiyor yüzüne,
Korkuyorum fazlasıyla..
Öyle bir şey ki bu..
Vazgeçmek kelime haznemde yok.
Dilimde yok, kalbimde yok.
Bu yüreğin senden vazgeçmeye cesareti yok.
Nerdesin, kiminlesin ?
Benim muhtaç olduğum her zerrene kim sahip ?
Kim öpüyor seni ? Kim sarılıyor boynuna delice ?
Kim seni harf harf biliyor ?
Kim sana gözü kapalı inanıyor ?
Ya da kim senin için saatlerce ağlıyor be adam !
Yerimi yadırgıyorum şu sıra..
Yabacısıyım kalbinin.
Unutmuş beni, kim bilir ne ara ?
Ben yokluğunda kendi kendime sevmeyi öğrendim.
Düştüğümde, kalkmayı öğrendim.
Öğrendiklerimi sevmeye başladım sonra,
Sadece seni değil, sevecek birçok şey olduğunu gördüm.
Gördükçe inandım.
İnancım arttıkça, vazgeçmeye çalıştım.
En kötüsü ne oldu biliyor musun adam ?
Tam unuttum dedim, olmasada olurmuş dedim.
Sonra kokunu hissettim.
Bütün unuttuğum ne varsa boşa gitti.
Her şey yeniden canlandı gözümde.
Anılar bir bir sıraya girdi.
Benim canımı en çok yakanda, bunca şey olurken
Benim kokum sana hiç mi gelmedi ?