Nebi Senfonisi Şiiri - Dengi Naz

Doğrulsam, dağları aşar yalnızlık,
Eğilsem derya diz boyu.
Ben değildim Yusuf'un düşü,
Ama bu dertmiş, dipsiz kör kuyu.

Bir saman çöpü ile Nuh tufanını,
Atlatıp, ahdine sadık kalanım.
Canı ben mi verdim ki, ben bağışladım?
Ölümden azledildim, feda ile "ân"ı

Sanma ki gördüğümü bilirim,
Bildiğim, görünen ötelerinde.
Lav damlaları düştükçe beynim,
Eridi hiç 'liğin raddelerinde...