Hiç'lik Şiiri - Mehmet Özden Biçer

1

Ulaşamaz irfana,zora talip olmayan,
İrfanı o er bilir, hırsa mağlup olmayan,

Bu alemde herkese mağlup ve kul köledir,
İçindeki cihatta nefse galip olmayan.

Hayvandan da aşağı olan bir numunedir,
Eline ve diline, bel’ne sahip olmayan,

Yusuf’un değerini, Yakup olanlar bilir,
Nerden bilsin Yusuf’u, kendi Yakup olmayan

Özden geç bu varlıktan, hiç makamı yokluktur,
Hiç makamına ermez, mahv-ı tahrip olmayan

2

Can olamaz canana, kendine can olmayan,
Kimseye mihman olmaz, kendi mihman olmayan

Bin süleyman olsa da hükmedemez aleme,
Kendi vücut şehrinde bir süleyman olmayan,

Cihanda el aleme nasıl hükmün geçirsin,
Kendi iç aleminde henüz sultan olmayan,

Ne varsa bu alemde, hepsi gizli ademde,
Nerden bilsin ademi, henüz irfan olmayan,

Yetmiş iki millete aynı bakmayı bilmez,
Değer vermez insana, kendi insan olmayan,

Şuleyi yar aşığı mahv-ı perişan eyler,
Ne bilsin perişanı hiç perişan olmayan,

Özden perişan oldu “hiç”lik yolunda şimdi,
“Hiç” makamına ermez, hiç bi-nişan olmayan.

27.11.2012