Hiç'lik Şiiri - Murat Tali

yüreği kırık pirinç gibiydi
aç karnına severdi her zaman
bütün sözcükleri yetişsin diye adresine
noktalama işaretleri koymazdı haykırışlarına
bilemedi yar
uzakta olsa bile sevgi kocamandı her zaman
oysa
sevgi en çok yanındayken
kokusunda sarhoş olurken
büyüyordu
en çok
kokusunun rengine gülümsüyordu
gözleri
en çok
yokluktu işte
en
çok
hiçlik
en çok
AŞK

üzerine alınma derdi gülüşü
yediği pirinç taneleri kalmıştı boğazında
dizine düğümlenmişti bir damla sevinç
ve
avuçlarına doluvermişti kocaman bir okyanus
sonra mı
hep birlikte yitivermişlerdi neşesiz insanların dünyasında
yine hiçlik işte
bildiğin masallarla devam ediyor zamAN