Hiç Kurtuluş Yok. Şiiri - Necdet Erem

Belki benim Nisan’ım, belkide Eylülümsün,
Gönül bağımda açan, gülümsün sümbülümsün,

Gülünce güller açar, dertli gönüller coşar,
Kumrular aşka gelir, bülbüller güle koşar.

Bazen çakar şimşeğin, karanlıkta rengarenk.
Bazen ayaza çeker, Şubat soğuğuna denk.

Hayat iki parçadır, bir ben biri de sensin,
Gerisini hiç takma, sevmeyeni sil gitsin.

Zurnada peşrev olmaz, ne çıkarsa bahtına,
Sen mutlu olmaya bak, kurul gönül tahtıma.

Gün bir gündüz bir gece, kitaplar hece hece,
Her şeyin bir sonu var, çok sevinmek delice.

Bu hayat yollarının, düzü yok, yokuşu çok.
Sonu hüzünlü olur bundan hiç kurtuluş yok.