Hiç Kurt ölmez mi senin dağlarında

yıllarca okudum kelimelerin dilini
seni anlatacak olanına ulaşamadım ki
hangi kelimeye dokunsam seni anlatmak için
kendi acze düşer ve firar eder lügâtimden
adını yazacak olsam bile
a dan önceki z den sonraki kelimelere sığınırım
sığınaklar yıkılır üstüme seni anlatmaya kalkışınca
gözlerin göz göz yaralar açar
derinliğinde yüreğimin
seni nasıl anlatsam ki
sokaktaki çocuklara:
ayakabı boyacılarına
simit satanına
bir ekmek için el açanına
mutlusuna/mutsuzuna
yoksuluna
nasıl anlatayım seni
aşkı çağıran gözlerini
dilini
yüreğini
neyle anlatayım ki
doğru ya!
ney'le anlatmalı seni belki de,
yanık bir neyzen nefesinden
çıkan bir nağme ki yokluğuna üflenen
ah bir anlatabilsem seni
ne sayarsan say artık
senden hiç uzakta değilim ben
hep yüreğimde başköşede yerin
yokluğunla beni yokettiğin
karlı bir kış akşamındayım şimdi
etimden parça parça koparıyorum günleri
sensiz günleri.
halim de kalmadı vaktim de
ağır bir kaya gibi düşüyor üstüme
sus emri.
artık vazgeç kafanı dinlemekten
dinle yüreğini/yüreğimi
paslı bir sükut düşmeden önce dil'e
dile.
ne dilersen benden dile