Hiç Kimseyi Sevemedim Şiiri - Mustafa Ata

Hatıraların solgun sayfaların
Arasında yaşam bulduğu
Yazdığım külliyatımda
Gizli,benden ziyade sen varsın.
Bilmiyor kalemim sözcüklerin
İçerisinde seni imgelemeyi
Zaten,
Betimlediğim her bir mısrada ki
Çığırtkan cümlelerimin öznesi
Sendin!

Eğer gün olur da maziyi anımsarsan
Bir düşün geri de kalanları
Düşün de belki hatırlarsın
Sen nikah masasın da
Mutluluk için de imzanı atarken
Gözlerini bir an kaldırıp baktığın da
Karşında sevdasını yüreğine
Gömüp, sessizce bir köşede
Gözyaşı dökerken gördüğün
Bir zamanlar maşukun olanı.

Söyle şimdi bahtiyarmısın?
Sevgi bu kadar ucuz mu?
Payesi nedir?
Satıp da gittiğin sevginin.
Giderken de beni benden aldın
Oysa bir bilsen, ben seni
Ne kadar çok seviyordum.
İşte sana olan şu ezelsiz sevgim
Yüzünden yıllarca senden başka
Hiç kimseyi sevemedim.

Şimdi! Görebiliyorum yüzünde ki
O haince tebessümü
Ve duyabiliyorum dudaklarından
Dökülen ne kadar aptaldı
Sözlerini
Ama o aptalın hala seni
Sevdiğini düşünüyorsan
Ve hala benim için gözyaşları
Döküyordur diyorsan
Yanılıyorsun!

Sana olan ölümsüz sandığım
Yıllarca göz yaşlarımı
Sessizce yüreğime akıttığım
Sevgim artık yok,öldü!
Ben onu kimsesizler mezarlığına
Gömdüm!
Ve üzerini bir avuç toprakla örtüp
Baş ucuna hazan gülleri diktim
Her sonbahar mevsimi gelipte
Açtığın da, ihanetinin kokusu
Silinsin diye!

2008...İzmir...(DUYGUSUZ ŞAİR)

(Maşuk: sevilen,sevgi duyulan erkek,Külliyat: yazarın bütün eserlerini içeren dizi.Ziyade:daha çok,daha fazla.)