Hani
Hiç kimse
Senin gözlerinde
Bir şiir gibi takılı kalmamıştı ya
Hiç kimse omuzunda
Seni bir bebek gibi uyutmamıştı
Şu anlamsız karanlık gecelerinin sabahında
Çığlıkların karışırken derme çatma sokakların ayazlarına
Hani hiç kimse
Güneş gibi doğmamıştı ya dünyana
Hiç kimse
Dokunmuyordu dokunamıyordu yüreğine
Hiç kimseye güvenemiyordun
Uyuduğun ya da arkanı yaslaman gereken saatlerde
Hiç kimse
Senin bir çocuk gibi dudağını büktüğün anlarda
İçinde kopan fırtınaları göremiyordu ya
Hayatın bir limanından diğer limanına yolculuktayken sen
Hiçkimse
El sallamıyor
Hiç kimse
Hoş geldin demiyordu ya
Silmemişti göz yaşlarını
Hiç kimse
Basmamıştı seni çıkarsız göğsüne ya
Ve hiç kimse
Anlamamıştı ya seni
İşte ben senin
Hiç kimsen olmaya geldim
Kayıt Tarihi : 15.1.2024 22:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!