Hiç Kimse Yıkamaz Şiiri - İbrahim Yılmaz

Depremler
Savaşlar
İnsanlar
Dışındaki dünyanı yıkabilirler,
Ama içindeki ruh dünyanı
Hiç kimse yıkamaz
Zira onun temellerini rahman atmıştır
Dayan kalbinin duvarlarına seyret dünyayı
O dünyada senin cennetin vardır
O cennetteki sonsuzluğu
Senden başka kimse göremez
O varsa yüreğinde
Bedenine kurşun işlemez.

İçindeki dünyan ne kadar muhkemse
Dışındaki dünya da o kadar mamurdur
Sundurmaya çık bak
Yağmurun sesindeki ahengi işit
Bir kusur var mı merhamet aynasında
Daha derinden bak
Beni bulacaksın nemli bakışlarında
Sana yol alırken
Hiç bir tramvayı kaçırmadım
Şehrin varoşlarında seni aradım
Bulvarları kahır üreten bu şehirde
Tek umudum sendin
Ben seni hiç terk etmedim
Gece gündüz sen bendesin.

Evim, barkım
Her şeyim
Yıkılsa da
Hatta masamda
Seni kalbimde taşıdığım sürece
Beni bu dünyanın kahpelikleri yıkamaz
Dilim susar bel ki ama
Gök yüzüne açılan yüreğim susmaz.

Sensizliğin hiçlik şerbetini içerek büyüdüm ben
O hiçliğin her noktasının gerçek anlamı yine sen
İşte güzel olan her şey gerçek aşkta gizlidir
O gerçeği Allah aşkına kaç kişi bilir
Nadir bir cevher gibisin sen kıymet bilenlere
Her kuşu bülbül sananlara sadece acırım
Boş varyetelerle geçti gençlik çağlarım
Kamil bir akşamda seni buldum iskelede
Göğsümdeki ağrılarım diniverdi
Sükut tatlı bir meyveymiş
Darda kalınca anlıyor insan
Çölde vaha neymiş
Uzakları
Özlemek neymiş.

Ocak 2023