Hiç kimse senin kadar tazyikli sevmedi V ...

Akşam olurdu senle çabucak
sabaha kadar gülüşünü özlerdim
akşam oldu mu düşerdik ırak
sahi! kül kedisine mi dönerdin?

Elimi tutardın türlü bahanelerle
pikniklerde gülüşürdük için için
herkes uğraşırken kısırla köfteyle
yanıma uzanıp kafa sikerdin

Hakikati ilk kez senle aradım
-sen saçımla oynarken-
kafam ilk kez sana karıştı
hayret yahu bir büyü mü vardı?
ayrılınca bir parça kopardı benden

Binbir türlü şey bilirdin
derdim varsa akıl verirdin
ya huriydin sen ya da melektin
ne de şanslı doğmuşum ben

...

Aynı mahallede büyüdük senle
aynı bakkaldan sakız çalardık
aynı gün öğrendik öpüşmeyi de
ahh ne de güzel bakardık
-elimizden kayan geleceğe-

Toplumun kurallarına yatmazdı aklın,
eteğin savrulur umursamazdın
-bunda utanacak ne vardı ki?-
inanmazdın gelinliğe, kırmızı kurdeleye.
Vildan!
kimse senin gibi sevmedi be