Beni en çok yokluğun seviyor, biliyor musun?
Yastığıma bıraktığın sessizlikten öğreniyorum bunu.
Sana ulaşamayan ellerim, kendi gölgeme dokunuyor artık.
Ama yetmiyor, hiçbir şey yetmiyor sensizlikte.
Kalabalık bir şehrin ortasında, bir otobüs durağında,
Ya da ıssız bir sahildeyim sanki.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta