Hiç Kimse Bilmiyor.... Şiiri - Selda Güneş

Uykudan yeni uyanmış gözleri ağlamaklı,
Önce hiç gülmeyen yüzüne defalarca su çarpıyor,
Belki acıları,yaşlılığı biraz olsun silinir diye....
İçinde ne yaşama sevinci,
Nede küçük aşk kıpırtıları var.....
Hiçbir şey zevk vermiyor yaşadıklarından.
Birazdan öleceğini biliyor ve hiç gülmüyor.
Doğruca yeni kalktığı yatağına gidiyor,
Boylu boyunca uzanıp gözlerini tavana dikiyor....
Yaşayamadıklarını,yapamadıklarını düşünüyor.
Bir dayanağı olsaydı bu terkedilmişliğinde,
Herşey belki daha kolay olurdu..
Saatine bakıyor,saatlerce düşündüğünü saatlece ağladığını anlıyor....
Hayatın bu kadar boş olmasına hiç bir anlam veremiyor,
Konuşacak dertleşecek kimsesi yok.
Halbuki ne mutlu olmu bu güne kadar,
Çok büyük bir aşk yaşamış şimdi hiç bir işe yaramayan küçük kalbi.....
Çok uzun zamandan beri elinde tuttuğu küçük şişeyi büyük bir kararlılıkla kavrıyor...
Güvendiği tanrısından üstüste aflar dileyerek,
Yutuyor hepsini tüm acılarının şerefine.
Bir iki dakika daha düşünüyor geçmişi,
Doğru karar veriği için kutluyor kendini,
Günlerdir ilk defa gülümsüyor,
Kolları iki yana düşüyor,
Dudaklarında buruk bir gülümseme,
Dünyayı terkettiğini kimse anlamıyor......