Hiç Kimse Bilmezdi Uykunun Bu kadar Uzun ...

Bilseydi uyur muydu,
Uykunun ölüm getireceğini,
bilir miydi gülüm,
Betonları yorgan yapar mıydı?
O günden sonra güneş doğmadı
Yüreklerde acı, gözlerde yaş kaldı
Çınladı kulaklarda imdat çığlıkları
Annelerin göğsünden koptu bebeler
Suladı sütüyle soğuk taşları.
Isınır mı söyle donmuş bedenler
Sokaklar kayıp, ışıklar sönük
Sustu evlerdeki şen kahkahalar
Betonlar yorgan, demirler döşek
Düştü evlerin ortasına kor ateşler.
Tütmüyor bacaların dumanı
Duyulmuyor kaşık, tabak sesleri
Koşarak babaya sarılan küçük kız
Tatlı uykusundan o gece uyanamadı !
Yağmurlar içecek baharda toprak
Yeni yeni filizler verecek
Boy boy fidanlar
Bir gün yine, bir gün,
Yıkılan umutlar baharla yeşerecek.

Asiye Yaşargün