Hiç kimse Şiiri - Tevfik Karınca

Dilim lal olsa, feryat yüreğimde
Uyuyakalsam bir yerlerde
Üşüse çıplak kalsa bedenim
Örtmez üstümü hiç kimse

Zaman sensizliğimin bekçisi
Kapımı açıp ta girmez evime hiç kimse
Ne yağmur ne fırtına
Ne kedi ne köpek

Gözlerinde tüketseydim yaşamımı
Benim olmasan bile
Hiç umrumda olmazdı ölüm
Kılmasaydı cenaze namazımı hiç kimse

Kalakaldım tek başıma düyuna
Kaptırdım kendimi dünyanın dümen suyuna
Ruhumdaki bezgin fakir fukaraya
Aç kalsa bir lokma ekmek vermez hiç kimse

Düzen böyle hiçbir şey gitmez de zoruma
İdam özeti diye astılar ya
Şu sensizliği boynuma
Suçsuz o demez bana hiç kimse

Alıp veremediğim sende kalsın
Bırak yüreğim hep daralsın
Kadir kıymet bilen dost kalmasın
Arkamdan küfretmesin yeter hiç kimse