Hiç'in Hazzında Şiiri - Adem Akıncıoğlu

eğreti durduğum masalarda
oyunlarla eksildim
attığım her zar kırık geldi
çokça, hep yektim oysa
oyunlarla yaşamadığımdan
şart değil
oyun biterse gidebilirdim

hiçbir vaadini sonuna kadar gitmemiş
insanların vadisinde hep yektim

- bütün oyunlar benim için kuruldu aslında
zaman zaman unutsam da -

çok yoruldum
sürgün zamanda yol almaktan
sonra uzunca duruldum

çocukluğuma fırlatılmış bir ok gibi
kalbime saplanan sesin peşindeyim artık

incitmeden ses tellerini
göğü okşuyorum

zalim bir ışık yakmıştı gözlerimi
karanlıklara gömüldüm hep yektim
dargındım nazlı açan
dallarla, telâşlı yataklarla
kırgındım belâ açan
öpüşlerle, çürümüş yüzlerle
sonra feryadımı
keşfe çıkardım hiç'e

bir sesin rahmine düştüm
eriyorum

harap olmuş içime
akla yatkın olmayan
kırılgan ve uzak sesiyle
dirimin tohumunu serpen
lâl'in suskun bakışlarıyla
seviştirmek istiyorum
yitik ışığını çığlığımın

sözü bitirmek
bütün oyunların
sağır eden uğultusundan
çekilmek istiyorum
yatağıma

insan biraz da
sürdüğü izde
kaybolandır
hiç'in hazzında