Hiç, Hep; Belki Ya Da Galiba

Sen hiç ağlamadın,
Ben yokum diye.
Ya da
Sen hiç
Sokakta bana benzeyenleri,
Ben zannedip hasretle bakmadın gözlerine.
Sen çok sevdin;
Ama benim ne kadar çok sevdiğimi görmedin.
Bekli de görmek istemedin.
Galiba bu benim suçum,
Ama sen hiç
Kalbimin saf ve masum yanlarını görmedin.
Bekli de görmek istemedin.

Sen hiç
Hıçkıra hıçkıra ağlamadın,
Ben yokum diye.
Ya da
Sen hiç korkarak gelmedin yanıma.
Ben hep sevgi olsun istedim,
Galiba sen hep korku olsun istedin.
Kocam ol, eşim ol, ben ol,
Yalnızlık kalmasın ikimizde de istedim.
Ah keşke bilebilsem sen ne istedin.

Sen hiç
Usul usul ağlamadın
Ben yokum diye.
Ya da
Sen hiç
Yastıkları gözyaşlarıyla ıslatmadın,
Islanan yerde yanağım yok diye.
Sen hep beni istedin
Ama benim hep seni istediğime
Galiba hiç inanmak istemedin.

Sen hiç
Başını göğsüme yaslayıp ağlamadın
Ben yok olurum diye.
Ya da
Sen hiç
Uykusuz kalmadın gün ışıyana kadar
Uyuyan beni seyretmek için
Sen beni çok sevdin.
Ben seni çok sevdim.
Ama biz neyi göremedik,
Ben onu bilemedim.