Çocukken hiç uçurtmam olmadı,
Ne ağaç dallarına takıldı,
Ne elektrik tellerine...
Umutlarım asılı kalmadı.
Çocukken hiç pencerelerde beklemedim,
Ne pamuk şeker satanları,
Ne simitçileri....
Çünkü hiç param olmadı.
Büyüdüm,
Acıyı zaten tanıyordum.
Ağladım,
Aşkı tanıdım,
Ağladım.
Beni hiç kimse anlamadı.
Artık uçurtmalarım bulutlar,
Arzularım umutlar oldu,
Ama hiç hayâlim olmadı.
Kayıt Tarihi : 29.1.2012 10:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!