Hiç Haberin Olmadı Şiiri - Emin Zeybek

Bilmem nasıl anlatsam, sana bendeki sırrı,
Dokunsan hissedersin, gönlümde yanan nar’ı,
Hani saçların var ya, ipek gibi ve sarı,
Beni o teller yaktı, hiç haberin olmadı.

Bir sel olup çağlayan, sanki nehirdi sevdam,
İçimden haykırsam da, sana ulaşmaz nidam,
Düşlerimi yıkadı, sendeki zarif endam,
Gönlüme seller aktı, hiç haberin olmadı.

Papatya fallarında, sana sevgimi hisset,
Son olsun istiyorum, elimdeki bu demet,
Rüyalarıma girdi, gözlerindeki buket,
Saçıma güller taktı, hiç haberin olmadı.

Masum tebessümünle, hislerle dolan bu ten,
Yüzündeki ışıkla, aydınlanan ruhla ben,
Yazdığım her satırda, seslenmiştim ama sen,
Görmedin, eller baktı, hiç haberin olmadı.

Kalbe hüzün yağarken, anılara küserek,
Gönlüme girenlerin, yollarını keserek,
Yüreğimin içinde, fırtınalar eserek,
Şimşekte yeller çaktı, hiç haberin olmadı.

Bilmiyorum var mıydı? Hiç gönlünü serdiğin,
Ben olmayı isterdim, o kalbini verdiğin,
Yıldızların altında, saçlarına sardığın,
Duvakta tüller ak’tı, hiç haberin olmadı.

02.08.2007 02:20
Bornova-İZMİR