Hiç Görmedim Güneşi Şiiri - Burak Üven

Hiç görmedim Güneş'i, güneş battıktan sonra dışarıda...
Akşamları asla dışarı çıkmazdı. Öyle değişik bir kızdı.
Hiç unutmam her gün yaptığı bir şey vardı;
Balkona çıkıp güneşi batırmaktı.
O güneşe baktıkça günü batırırdı,
Ben ona baktıkça gözlerim kamaşırdı...
Ve hiç kimse adıyla bu kadar uyuşamazdı.
Güneş, yeryüzüne aykırı kız...
Gönlümü aşka sürükleyen hız...
Çok zaman geçti aradan...
Telaşla yağan bir yağmurun akşamıydı,
Güneş ilk defa dışarı çıkmıştı.
Ay battı, Güneş hala ortalıkta yoktu...
Mahallede kimin yüzüne baktıysam ağlamaklıydı,
Sordum, soruşturdum. Sormaz olaydım,
Oyununa kanmış Azrail'in
Gözlerini kapatmış, bir arabanın altında.
Ah be Güneş, göçmen kız...
Hayallerimi yürüten masum hırsız...
Çığlıklarım yankılandı Ankara sokaklarında.
Ve o günden sonra;
Hiç görmedim güneşi, güneş doğduktan sonra dışarıda.

24.08.2014