Hiç gitmedim ki.. Şiiri - Orhan Kutlu

Ne yetim kalışım
Ne de öksüz
Hem düşmanlarım
Hem de sorunlarım oldu sonsuz
Ne kadar kalsamda çaresiz
Ağlatamadı beni hiç bir şey.
Hepsinin bir anlamı vardı
Bir sebebi
Bilirdim ki sebepsiz
Olmaz hiç bir olay.
Hiç bir dert
Yaratılmamış dermansız.
Gücüm vardı
Bitmeyen ümitlerimden doğan
Ve sürmekteydi savaşım
Yaşamaktan yana.
Sen varsın, siz varsınız
Bu kalpte bu kalp yaşadığı sürece
Yaşarsınız.
Kalbimi öldürdünüz
Kendinizi kalbimle birlikte.

Sorsam size mutlumusunuz diye
Tebessüm ederek bakarsınız
Küfür ediyormuşçasına
Yüzüme.
Söyleyemediğiniz binlerce kelime ile
Ben size mutluluğu öğretemedim ki.

Mutluluk;
Bir hastanın sağlığı,
Aç kalmış bir yoksulun bir tas çorbası,
Susuz kalmış bir yolcunun suyudur.
Mutluluk elinde olan, senin olan
Sahip olduğundur.
Siz mutlu olmak istemediniz ki.

BUgün varız yarın yokuz
Kırmayalım birbirimizin gönüllerini,
Hatalarımızla sevelim
HOşgörelim
Affedelim
Kucaklaşalım, sarılalım
Güç olalım birbirimize
Sırt verelim
Tek yürek olalım.
İhtirası söküp atalım
Benliğimizden,
Adım adım gidelim
KOşarak düşmek yerine.
Ben size sevmeyi anlatamadım ki.

Can bedene koyulduğunda
Feryatlarla yapayalnız düşersiniz
Ya ana kucağına
Ya da bir çile ocağına.
Gidişte ise can bedenden alındığında
Dört kollu tahtırevanla
Gidildiğinde musalla taşına
Kimi alıp götürebilirsiniz yanınızda.
Ben size yaşamayı anlatamadım ki.

Ben hazırım her şeye
Şaşırtmaz beni karşıma gelecek hiç bir şey diye,
Fırtınalardan korumaya çalıştım sizi
Kol kanat gererek.
Göstermeye çalıştım yaşayabileceğiniz her şeyi
Kaçmadım hiç bir rüzgardan
Elimden geldiğince
Etkilenmeyin diye.
Şİmdi ellerinizle itiyorsunuz
Bir kenara bedenimi.
Ben size vefayı öğretemedim ki.

Peki öyle olsun
KOnuşmanın anlam ifade etmediği bir zaman
Yaşadığımız şu an.
Ne desem boş anlamsız
Akortsuz bir sazın notaları
Gibi gelir kulaklarınıza.
Perde inmiştir gözlerinize
Bakamazsınız gözbebeklerime.
Bilemezsiniz acısının
Ölümden beter olduğunu.
Ben size ayrılığı göstermedim ki.

Bazen bir kelime kalmaz söylenecek
Artık susma zamanıdır
Birliktelik bir işkence
Yüzlere bakmak küfür
Bir dokunuş kavgaya sebep.
Dışardaki hava
İçerdekinden sakindir.
Anlaşılan o ki ayrılık vaktidir.
Bazen gitmenin kalmaktan
Güzel olduğunu kim bilebilir ki.

Hiç gitmedim ki..

17.02.2008