Hiç Gerçek Dostunuz Oldu mu?

Hiç gerçek dostunuz oldu mu, onu bilemem ama,
Onu arayın bulun ve onunla olun daima.

Sözü özüne uygun bir gerçek dost, hep söyler özü.
Bizimle güler, bizimle ağlar iki çeşme gözü.

Konuşunca özden söyler, öz söyler olsa da acı.
Kara günün panzehiri, derdimizin de ilacı.

Ömür bahçemizde açan bir gül, rengarenk bir çiçek.
Kavruk yüreklere, yudum yudum serin bir içecek.

Can kardeştir, candan sever; karındaştan daha yakın.
Tutuşturun küllenen her anıyı, sohbetle yakın!

O gönül adamıdır; hep gönüller onarır, yıkmaz.
Kahrımızın hamalıdır, ezilse de gıkı çıkmaz.

Sevincimizin ortağı, kesin bir kara gün dostu.
Düşmana karşı perdedir, bazen de deldirir postu.

Kara bulutlar basınca gelir yanı başımıza.
Göçünce biz, nöbetçidir garip mezar taşımıza.

Dostluğu değil mezara dek, ötelere üstelik.
Bu âleme, dostluğun en kavisi yüce nitelik.

16 Nisan 2004 Cuma, Danimarka-Køge 23.09
8+8