Hani hep söylerdin ya; ‘’bilmiyorum, bilmiyorum’’ diye
Çok özlettin o kelimelerini bana,
Ama artık…
Bilmiyorum diyen dillerini duymayacağım
Ben senin yokluğunu aramayacağım
Şiirler arasında hapsetmeyeceğim o güzel gözlerini
Bakarken bana unutulmaz sitemlerini
Oysa şimdi…
Sensiz ve her an seni yaşarken
Bağırabilir miyim? Haykırmak isterken delicesine…..
Seni kaybetmenin üzüntüsünü yaşarken
Ağlar mıyım? Susar mıyım? Yoksa gülüp geçer miyim?
Bilmiyorum…
Aslında yavaş yavaş alıştırmalıyım kendimi senin yokluğuna
Sanki sen hiç doğmamışsın gibi düşünmeli
Sanki seni ıssız bir adada kalmış gibi farz etmeli…..
Seni hiç tanımamış gibi hayat sürmeli
Sanki dünyaya ayak basmamışsın gibi
Unutmalı belki,
Belki seni yüreğimden söküp atmalıyım
Geçen günlerin sensiz geçtiğini saymamalıyım
Her anımda, seni düşünmemeliyim,isyan etmemeliyim
Sensizde yaşamın devam ettiğini öğrenmeliyim
Kabul etmeliyim ve alışmaya çalışmalıyım
Sadece seni ve umutsuzlaşan aşkımızı unutabilmek için
Çok çaba sarf etmeliyim
Çünkü yoksun,
Sanki dünya hiç yaratılmamış gibi
Sen dünyaya hiç gelmemiş gibi ve ben seni hiç tanımamış gibi
Sanki aşk denen acı meyveyi hiç yememişiz gibi
Sanki sen hiç benim olmamış ve olmayacak gibi ve
Sanki ben hiç dünyaya hiç mi hiç gelmemiş gibi…….
(ancak kendimi kandırırım)
Kayıt Tarihi : 7.10.2014 15:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!