Hiç Farkında Değilim Şiiri - Erdal Koca

Hani havalar soğur kar kış kıyamet ayaz
Ya da bazen insanlar ister de ağlayamaz
Vesikalık bir resim eskimiş siyah beyaz
Kırk yıl önce almışım hiç farkında değilim
*
Perdeler kapalıydı buz tutmuştu sokaklar
Saatlerce dinmeden gece yağmış dolu kar
O halde dolaşmışım o gün sabaha kadar
Bir hayale dalmışım hiç farkında değilim
*
Tanımadığım biri boş verdim neme gerek
Uzaklaştım oradan bu ben miyim diyerek
Böyle bir seven için ölünmez mi severek
Haline çok gülmüşüm hiç farkında değilim
*
Hava mı çok karanlık gözlerim mi karardı
Zira çok garipsedim üzgün bir hali vardı
Bir anda etrafını sanki mahalle sardı
Öyle kalakalmışım hiç farkında değilim
*
Ya bir kumarhaneydi hayatımın kumarı
Ya da ilk atan benim masamızdaki zarı
Hiç görmediğim yerler o demir kapıları
Birer birer çalmışım hiç farkında değilim
*
Bu kader benim değil yeniden sen mi yazdın
Saf aşkımı öldürüp gönlüme mezar kazdın
Kıvırcık saçlarıma el vurmaya kıymazdın
Tutam tutam yolmuşum hiç farkında değilim
*
Ve sonra şafak sökmüş uyanmışım bir hoşum
Sanırdım ki kimse yok etrafımda bomboşum
Kimi demiş bir deli kimi demiş sarhoşum
Ağlamışım gülmüşüm hiç farkında değilim
*
Nihayet sen de geldin birinin kolundaydın
Hiç tanışlık vermedin beni yabancı saydın
Gözlerime bakarak yalnız dedin günaydın
Ben de ben değilmişim hiç farkında değilim
*
Duygularım tarifsiz anlatamam o anki
Üç asır önce ölmüş yeni doğmuşum sanki
Gözlerim yaşla dolu öyle bir kan revan ki
Bilmem nasıl silmişim hiç farkında değilim
*
Sen de benim gibiydin saçlarına düşmüş ak
Sana yaklaştım… Ama aramız gene de ırak
Sonra merhaba dedim ellerinden tutarak
Dizlerinde ölmüşüm hiç farkında değilim
*
14.01.2017