Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İşte böyle.
Hayat ucuz darbeler atar.
Ama eğer çoktan kendinizin önüne geçmiş.
Ve önce siz gülmüşseniz, size ne yapabilir?..
Ego küçülür, kahkaha büyür.
Karşılıksız sevgi insanların %99'u bunun farkında değil.
Ve hayatta mutluluğun ve doyumun bir sırrı vardır.
Takip etmeniz gereken basit günlük adım, gülümse.
Size nasıl yapılacağını göstereyim der sevgi.
Yüreğinize sağlık
En derin sevgi muhabbet ve selamlarımla
Merhaba, yıllar birbiri üzerine deverilse de, eskise de yaşanmış;izi kalmış bir kaç hatıranın izi silinmez Sinsi bir ağrı gibidir adeta Tebrik ediyorum
Kaleminize sağlık Mustafa bey tebrik ederim, güzel bir gün dileğimle, esen kalın, selam ve saygılar.
Şiir Dostu, değerli Mustafa Bay, Nicelerine yeniliklerinizin. Sevgilerinizi doyasıya yaşamak nasip olsun.
Yüreğiniz dert görmesin kaleminiz daim olsun hocam. Sevginiz, muhabbetiniz daim olsun ve öyle olmalı hiç ekimemeli ellerinize sağlık nice şiirlere inşallah
Sonsuz saygılarımla
Her sey eskiyor dünyada, insanlar da buna dahil... Güzel olmus her zamanki gibi. Yureginize sağlık Hocam.
Emeğinize kaleminize sağlık hocam tebrik ederim saygılarımla
Şarkılar eskir
Yıllar eskir
Yollar eskir de
Sevgi eskir mi
Tıpkı yenilenen gün gibi
Yıllandıkça darası artar
Kıymetlenir.
Hele ikindi vakitleri
Gün geceye kayarken
Kırılır gönül kilidi
Yeniden sürgün verir
Tazelenir ümitler...
Yeni yıl güzellikler getirsin öğretmenim
Emeğinize, yüreğinize sağlık
Hürmetle...
Zamanın durağı yok, dinlenmesi de ancak ; zamana meydan okuyan sevgilerin değeri çok büyük. Ne olursa olsun her yol muhteşem saçlardan sevdalıya çıkar. Kıymetini bilmek,her daim sevgiyi kaybetmemek adına yeni aya, yıla selam olsun.
Çok güzel bir şiirdi hocam, ne hoş ne renkli...
Tebriklerimle, mutlu sağlıklı sevgi dolu bir yıl diliyorum.Saygılarımla...
Güneş indi inecek , kuşlar tünedi dala
Seninle geçe bakır , şafak söktü gün ala
Ömür bir gün gibidir , akşama ramak kala
Bana bir haller olur , eskimeyen sevgili ---İbrahim Kurt ---Hocam ne desem yeni yıl şiirinizi ilham kaynağım yürekten kutluyorum saygılar sunuyorum
Bu şiir ile ilgili 47 tane yorum bulunmakta