Ertelemekten yorgun düştüğüm bu acıyı nereye koyacağımı bilmiyorum artık.
Göğsümün dağından bir kaya sökülmüş sanki.
Oylumuna acı doldurmuş rüzgar.
Kimse kırılmasın bana.
Güneş ve Ay ve cümle yıldızlar şahittir:
Ben onu sevdiğimde daha yaratılmamıştı aşk.
Güneş yorulmasın doğmak için şehrime
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta