Hiç Dönmek İstemiyorum Şiiri - İbrahim Ateş

İçime dolan aşkın nağmeleri,
Eski bir kabileye götürüyor beni.
Orada bitimsiz kavgalar içinde,
Hala ilk gün tazeliğinde bir gül var.
Onunla sükûnetin idrakine varılıyor,
Onunla zorlu mücadeleden galip çıkılıyor,
Cümle ahali, dilinde dualar ile…

Gittiğim yerden dönmek istemiyorum.
Hurma bahçeleri arasında misk kokuları,
Orada tutulan oruç, okunan ilk ezan,
Umut olup doluyor yüreğime.
Gözlerim nemleniyor.
Aklım firarda, ellerim titriyor.
Çölde nasıl açar ki gül.
Ve insan yeşilden uzak ama ümitli nasıl yaşar.
Orada görüyorum.
Biliyorum buradaki günlerim sayılı.
Öyle bir yerdeyim ki,
Hiç dönmek istemiyorum…