Hiç Doğmamış Şiir Şiiri - Hatem Çetinkaya

Sen hiç doğmamış bir şiirin mısrasıydın,
Külrengi bir çocukluk fotoğrafının arkasına yazılmış adın bile yoktu.
Seni sevdiğimi anneme söylesem,
Çay demlemeye giderdi belki,
Ama sen çayın demini bile bilmezdin.

Ah sevgilim,
Sen öyle hiç olmadın ki,
Yokluğunla bir masa kurdum kendime,
Plastik tabaklarda üzüm reçeli,
Çatalla ezilmiş hayaller...
Çocukken de böyle severdim zaten,
Yarım kalanı, hiç olmayanı,
Hiç gelmeyecek olanı...