Hiç Dinlemez Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Levh-i mahfuz hep yazar hiç dinlemez
Havf- ı ecel makber kazar hiç dinlemez.

Komşu düvel sulh için ceht etmeden
Harbeder köy, kent yıkar hiç dinlemez

Ciddi mü’minler kılar her gün namaz
Her sabah kur’an okur hiç dinlemez.

Sor nedendir bî-sebep haksızlığa
Milli meclis göz yumar hiç dinlemez

Bir kısım menhûs havâdis dâima
Yerleşir hâtır-nigâr hiç dinlemez.

Tıflı erken tenvir etmektir gerek
Gûş-i etfal hep duyar hiç dinlemez.

En mühim dersler dahî versen bile
Bir kısım gençler bıkar hiç dinlemez.

İlk bahardan sonra bir yaz mevsimi
Bir böcek cümbüş çalar hiç dinlemez.

Cümle insanlar bilir dağlarda her
Kış gelince kar yağar hiç dinlemez.

Nerde olsan, nerde kalsan her zaman
Şems doğarken şeb batar hiç dinlemez.

Usta bir bağbân bilir yaz gelmeden
Her bahar ezhâr açar hiç dinlemez.

Kimbilir kaç rûz-ü şeb kış mevsimi
Gays yağar şimşek çakar hiç dinlemez.

Pek lüzumsuz sırnaşık çok tutkular
Can sıkar cânan sıkar hiç dinlemez.

İhtiyar, genç, her yaş insan bir defa
Görse bir büt, göz bakar. hiç dinlemez

Âşık olsun, mâşûk olsun yok ki fark
Mest olanlar kalp yakar hiç dinlemez.

Muztarib şâir yazar bir şah beyit
Bülbül ağlar, gül güler, hâr hiç dinlemez.

Bilmiyenler bir taraftan lâfeder
Bir taraftan yol tıkar hiç dinlemez.

Ey Fatin coşkun taşan cuy-bâr gibi
Şi’riniz kalpten çıkar hiç dinlemez.

Levh-i mahfuz = Manevi levha, kader
Havf- ı ecel = ecel korkusu
Düvel = devletler
Ceht = çaba
Bî-sebep = sebepsiz
Menhûs havadis = uğursuz hadiseler
Hâtır nigâr = resim gibi hatırda kalan
Tenvir = aydınlanma
Tıflı = çocuğu
Gûş-i etfal= çocukların kulağı
Şems = güneş
Şeb = gece = bahçivan
Ezhâr = çiçekler
Rûz-ü şeb = gündüz ve gece
Gays = yağmur
Büt = put, güzel kız
Muztarib = rahatsız, ızdırab çeken
Hâr = diken
Cuy-bâr = ırmak, akar su

Failâtün failâtün failün
/ . / / / . / / / . /