Hiç Derdi Yoktu de Şiiri - Zeynep Coşan

Üzülme sen annem...
Sana söz verdim ya ağlamıyorum..
Gerçekten ağlamıyorum..
Kimse görmedi gözyaşlarımı..
Hele sen bir daha hiç görmeyeceksin..
O gece sana son sarılıp ağlayışımdı..
Söz verdim be annem..
Bir daha hiç kimse için kendimi üzmeyeceğim diye.
Söz verdim vermesine de tutamıyorum sanırım..
Bak yine ağlıyorum..
Sen hani bana diyordun ya çocukken..
İçin için ağlarken..
Yüreği içine sığmıyo çıkıcak gibi ağlıyo diye..
İşte haykırışlarım hıçkırıklarım içime sığmadı..
Yüreğim yerinden çıkmak için çırpınıyo..
Ama yok bu sefer sarılıp ağlıycagım kimsemde yok be annem..
Daha iyi ama kimse duymasın bilmesin; kimsesizliğimi, çaresizliğimi..
Hem sen bilirsin ben yalnız ağlamayı daha çok severim..
Ağlarken kimse istemem yanımda..
Ama hani sana sarılıp için için ağlamıştım ya..
Keşke yanında olsam bağrına sarılıp ağlaya ağlaya uyusam..
Merak etme..
Sen yanımda yoksun ama 3 mum yakım kendime..
Onlar oldu bana sırdaş, yoldaş, arkadaş..
En azından senin gibi niye ağladığımı bile sormadan dayanamayıp benle ağlıyolar be annem..
Ağladıkça bitiyolar, eriyolar ben gibi..
Ben derin nefes aldığımda dayanamayıp sönüyolar..
O kadar üzdüler ki beni be..
O mumlar gibi bi gün bende bitersem..
Sen hiç eridiğimi bilme be annem..
Benim kızımın hiç derdi yoktu de..
Çocukken ağlardı bi tek o de..
Beni derdine dert etme sende eriyip gitmee..