Hiç Büyümedi Bir Yanım...

-I-

Öyle zor zamanlar işte
Yüreğine saplı bir telaş
Dizlerinde çocukluğundan kalma yara
Genç olmak, delikanlıca sevmek
Gözü kara…

Aldırma saçlarımdaki beyaza
Hiç büyümedi bir yanım
Eylül vakti göç bakışlı ayaza
Kor gibi düştü,
-Üşümüştü- korkularım…

-II-

Kaç kez vuruldum kim bilir?
Bir annenin kucağında
Kaç kez kavruldu bedenim
-Bir şehir, haritadan silinir-
Bombaların sıcağında….

Bir yanım hiç büyümedi
İnan…
Tetik Müslüman’dı
Namlu Yahudi
Mermi Hıristiyan…

Ve benim annemdi
Aşağılık soysuzlarca iğfal edilen
Benim babamdı
Çırılçıplak soyulup alay edilen
Ve bendim
O kimliksiz çocuk…

“Vaad edilmiş topraklar” da gömülen…

-III-

Nereye baksam
Bir başka yüz
Kime dokunsam
Bir başkası…
Kendinden gitmede herkes
Fikri ziyan “uçkur düşlü” Keşke’si
Bambaşka hayallerin ertesi
Aynalarda kendisine gönülsüz…

Adam kılıklı
Takım elbiseli
Ağarmış saçı sakalı
Kimi doktor, kimi milletvekili
Kimi yazar, kimi şair, kimi sosyeteli
Bu kimin cebi? Bu kimin eli?
-Komedinin tarihini yazanlar-
Fantezisi azanlar…
Akıllarda
“Liseli”…

Nereye baksam
Bir başka sızı
Kime dokunsam
Bir başkası…

“Sevişiyorum…Öyleyse varım…
Yoksa beynime vurur kasık sancılarım”

-IV-

Öyle zor zamanlar işte
Bir çocuğun öldüğü gün sevdim seni
Bir kadının ırzına geçilirken
Adı insanlık olan tarih sürecinde
Kurşuna dizilen bir insan seçilirken…

Bir günah işlenirken sevdim seni
Susmadım diye bu yürek fişlenirken
Yosma pazarlıklar ortası
Mahpus düşmüş bir sevdanın voltası
Teninde bahar kokusu düşlenirken…

Hem bildim bu hayatı
Hem buldum seni…

Ama hiç büyümedi bir yanım
Çocuklar gibi özledim nefesini

Kadınım…